Job 7:1
militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet
nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
visitas eum diluculo et subito probas illum
usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam